هدف از پژوهش حاضر، بررسی ارتباط رفتار مربیگری با جو اخلاقی تیمی در ورزشکاران تیمی لیگ برتر است. جامعۀ آماری پژوهش، شامل ورزشکاران زن و مرد در رشته­ های، والیبال، بسکتبال، هندبال و فوتبال به تعداد 1395 نفر است که با استفاده از فرمول کوکران 300 نفر به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. توزیع پرسشنامه به‌صورت تصادفی است و برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه­ های اطلاعات فردی، پرسشنامۀ رفتار مربیگری (مارتین و بارنز، 1999) و پرسشنامۀ جو اخلاقی (ویکتور کالن،1993) استفاده شد. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از آزمون­ های آماری کولموگروف اسمیرنوف، آزمون u من ویتنی، آزمون اسپیرمن و آزمون رگرسیون چندمتغیره و از نرم_­افزار SPSS نسخۀ 20 استفاده شد. پایایی ابزار تحقیق پس از یک مطالعۀ مقدماتی و با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ (پرسشنامۀ جو اخلاقی 0/78 = α و پرسشنامۀ رفتار مربیگری 0/76=α) به‌دست آمد. نتایج نشان داد که بین رفتار مربیگری (رفتار واکنشی مثبت، رفتار واکنشی منفی، رفتار طبیعی) و جو اخلاقی رابطۀ معنادار وجود دارد. بین رفتارهای مربیگری در بین مردان و زنان ورزشکار اختلاف معناداری وجود ندارد، ولی در بین جو اخلاقی در بین مردان و زنان ورزشکار اختلاف معناداری وجود دارد. با توجه به نتایج تحقیق، به‌نظر می­رسد توجه مربیان به رفتار‌های واکنشی مثبت و طبیعی در برخورد با ورزشکاران اهمیت ویژه‌ای دارد.