هدف از این پژوهش ساخت، روایی و پایایی پرسشنامة موانع استعدادیابی در ورزش ایران بود. به این منظور پرسشنامة 71 سؤالی برای اندازه‌گیری هفت بعد موانع استعدادیابی طراحی شد. نمونه‌گیری به‌صورت نظری (هدفمند و غیرتصادفی) انجام گرفت. برای تعیین موانع و تهیة پرسشنامه از روش آمیخته استفاده شد. نمونة پژوهش در بخش کیفی 22 نفر و در بخش کمی 145 نفر بودند، که از شش گروه رؤسای فدراسیون‌ها، مسئولان کمیتة استعدادیابی آن فدراسیون‌ها، افراد شاغل در دفتر استعدادیابی وزارت ورزش و جوانان، استادان دانشگاه، مربیان استعدادیاب و مسئولان استعدادیابی باشگاه‌ها، تشکیل شده بودند. روایی محتوایی و صوری پرسشنامه توسط دوازده نفر از استادان صاحب‌نظر در این زمینه انجام گرفت. به‌منظور بررسی روایی سازه و تأیید عوامل شکل‌دهندة پرسشنامه، از آزمون تحلیل عاملی تأییدی به کمک نرم‌افزار پی ال اس استفاده شد. همچنین برای بررسی پایایی پرسشنامه از روش همسانی درونی (با استفاده از آلفای کرونباخ ) استفاده شد. نتایج تحلیل عاملی نشان داد که الگوی هفت‌عاملی سازة موانع استعدادیابی در ورزش ایران دارای برازش مناسبی بود. در نهایت می‌توان از پرسشنامة مذکور در بررسی‌های مربوط به نظام استعدادیابی در تمامی نهادهایی که در کشور در حال حاضر متولی امر استعدادیابی هستند، استفاده کرد.