هدف این پژوهش ارائۀ مدل تحلیل نقش سیاسی دولت در خصوصی‌سازی ورزش ایران بود. این مطالعه ترکیبی و از نوع طرح‌های آمیختۀ اکتشافی است. مرحلۀ اول کیفی بود. بدین منظور با مرور مباني نظري و انجام مصاحبة عميق نيمه‌ساختاريافته، اطلاعات تكميلي گردآوري، سپس داده‌های 20 مصاحبه به روش گراندد تئوری کدگذاری شد. گروه‌بندی کدها چهار مؤلفه را نشان داد. مرحلۀ دوم به‌صورت کمی و به روش مدلسازی معادلات ساختاری انجام گرفت. نمونه 222 نفر به‌صورت هدفمند انتخاب شدند. پرسشنامۀ محقق‌ساخته برگرفته از مرحلۀ کیفی به‌عنوان ابزار تنظيم شد. روايي محتوايي را پانزده متخصص تأیید کردند و پایایی آن را آلفای کرونباخ 0/813 نشان داد. به‌منظور محاسبۀ اعتبار سازه و بررسی ساختار عاملی داده‌ها از تحلیل اکتشافی و تأییدی، و برای محاسبۀ پایایی مقیاس‌ها و خرده‌مقیاس‌ها از آلفای کرونباخ استفاده شد. مقایسۀ متغیرها نشان داد تأثیر مؤلفه‌های انسجام سیاسی- اجتماعی، حاکمیت قانون و قدرت دولت بر خصوصی‌سازی ورزش ایران معنا‌دار بود، ولی مؤلفۀ مشارکت سیاسی با  مقدار 0/128=α اثر معنا‌داری نداشت. مؤلفۀ انسجام سیاسی- اجتماعی با ضریب رگرسیونی 0/187 دارای بیشترین تأثیر بود و در مرتبه‌های بعدی حاکمیت قانون (0/156)، قدرت دولت (0/103) و مشارکت سیاسی (0/04) قرار داشتند.