|
۱. ۱. آهنین جان، ستار (۱۳۹۱). «تأثیر رفتارهای حمایت‌گرانه در توسعه و اثربخشی دیپلماسی عمومی جمهوری اسلامی ایران»، پایان‌نامۀ دانشکدۀ حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه تهران، ص ۲۷. ۲. ۲. دوستی، مرتضی (۱۳۹۱). «علل ورود سیاسیون به ورزش»، رسالۀ دکتری دانشکدۀ تربیت بدنی، دانشگاه تهران، ص ۴۱. ۳. ۳. سمیعی، علیرضا؛ فتحی، عبدالرضا (۱۳۹۱). «نقش و جایگاه قدرت نرم در دیپلماسی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران»، فصلنامۀ مطالعات خاورمیانه، ش ۳، ص ۱۷۶-۱۴۵. ۴. ۴. شریعتی فیض‌آبادی، مهدی؛ سجادی، نصراله؛ خبیری، محمد؛ علیدوست قهفرخی، ابراهیم (۱۳۹۴). «جنبش المپیک یا جنبش دیپلماتیک؛ نقش ورزش در توسعۀ روابط بین‌الملل جامعۀ جهانی»، تهران: تیک تاک، ص ۱۳۲. ۵. ۵. قربانی، ندا (۱۳۹۱). «بررسی چالش‌های دیپلماسی عمومی ایران در منطقۀ خلیج‌فارس (مطالعۀ موردی: بحرین و عراق)»، پایان‌نامۀ دانشکدۀ حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه تهران، ص ۱۸. ۶. ۶. نصیری مقدم، مهدی (۱۳۹۱). «تبیین رابطۀ جام‌جهانی فوتبال با روابط خارجی کشورها»، پایان‌نامۀ دانشکدۀ جغرافیا، دانشگاه تربیت مدرس، ص ۴۴. ۷. ۷. یزدانی، عنایت‌الله؛ نژادزندیه، رویا (۱۳۹۱). «کاربست دیپلماسی عمومی در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در چهارچوب اصول و ارزش‌های انقلاب اسلامی»، فصلنامۀ علمی – پژوهشی پژوهشنامۀ انقلاب اسلامی، ش ۷، ص ۴۴-۱۹.
|
