پژوهش حاضر باهدف بررسی نقش میانجی اخلاق حرفهای در ارتباط ورزش با کیفیت زندگی کاری و عملکرد شغلی انجام شد. نوع پژوهش توصیفی-همبستگی و جامعه آماری آن کلیه کارکنان آموزش‌وپرورش سیستان و بلوچستان (۶۸۸ نفر) بود. حجم نمونه نیز بر اساس جدول مورگان شامل ۲۴۸ نفر
از افراد ورزشکار با روش نمونه‌گیری در دسترس با پرسش از آنها به جهت ورزشکار بودن انتخاب شد. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه کیفیت زندگی کاری والتون (۱۹۷۳)، پرسشنامه عملکرد شغلی پاترسون (۱۹۷۰)، پرسشنامه ورزش برگرفته از پژوهش تاجی و همکاران (۲۰۰۹) و پرسشنامه استاندارد اخلاق حرفهای کادوزیر (۲۰۰۲) استفاده شد. نتایج نشان داد ورزش تأثیر معنیداری بر عملکرد شغلی کارکنان داشته و از طریق اخلاق حرفهای میانجی می‌شود؛ بنابراین می‌توان بیان نمود که ورزش می‌تواند تأثیر شگرفی بر کیفیت زندگی کاری و عملکرد شغلی کارکنان داشته باشد و این تأثیر با رعایت اخلاق حرفهای دوچندان خواهد شد. لذا مسئولین امر می‌توانند در جهت نهادینه‌سازی ضمنی و آشکار اخلاق حرفهای از طریق رسیدگی به شکایات اخلاقی کارکنان و اجرای برنامههای تقویت اخلاق آنان در جهت بهبود کیفیت زندگی کاری کارکنان گام بردارند.
