هدف این پژوهش ارائۀ مدل تحلیل نقش سیاسی دولت در خصوصی‌سازی ورزش ایران بود. این مطالعه ترکیبی و از نوع طرح‌های آمیختۀ اکتشافی است. مرحلۀ اول کیفی بود. بدین منظور با مرور مباني نظري و انجام مصاحبة عميق نيمه‌ساختاريافته، اطلاعات تكميلي گردآوري، سپس داده‌های ۲۰ مصاحبه به روش گراندد تئوری کدگذاری شد. گروه‌بندی کدها چهار مؤلفه را نشان داد. مرحلۀ دوم به‌صورت کمی و به روش مدلسازی معادلات ساختاری انجام گرفت. نمونه ۲۲۲ نفر به‌صورت هدفمند انتخاب شدند. پرسشنامۀ محقق‌ساخته برگرفته از مرحلۀ کیفی به‌عنوان ابزار تنظيم شد. روايي محتوايي را پانزده متخصص تأیید کردند و پایایی آن را آلفای کرونباخ ۰/۸۱۳ نشان داد. به‌منظور محاسبۀ اعتبار سازه و بررسی ساختار عاملی داده‌ها از تحلیل اکتشافی و تأییدی، و برای محاسبۀ پایایی مقیاس‌ها و خرده‌مقیاس‌ها از آلفای کرونباخ استفاده شد. مقایسۀ متغیرها نشان داد تأثیر مؤلفه‌های انسجام سیاسی- اجتماعی، حاکمیت قانون و قدرت دولت بر خصوصی‌سازی ورزش ایران معنا‌دار بود، ولی مؤلفۀ مشارکت سیاسی با  مقدار ۰/۱۲۸=α اثر معنا‌داری نداشت. مؤلفۀ انسجام سیاسی- اجتماعی با ضریب رگرسیونی ۰/۱۸۷ دارای بیشترین تأثیر بود و در مرتبه‌های بعدی حاکمیت قانون (۰/۱۵۶)، قدرت دولت (۰/۱۰۳) و مشارکت سیاسی (۰/۰۴) قرار داشتند.