تبیین نقش میانجی مدیریت راهبردی منابع انسانی در ارتباط بین خودرهبری و سرمایة انسانی گروههای علوم ورزشی دانشگاههای دولتی
|
علی اکبر افضلی1 ، سید جلیل میریوسفی 2، سیداحمد نژادسجادی3 |
1- کارشناس ارشد، مدیریت ورزشی، دانشکده ادبیات وعلوم انسانی، دانشگاه آزاداسلامی، واحد کرمان، ایران 2- استادیار، مدیریت ورزشی، گروه علوم ورزشی، دانشکده ادبیات وعلوم انسانی، دانشگاه ولی عصر (ع)، رفسنجان، ایران ، s.j.miryousefi@gmail.com 3- دانشیار، مدیریت ورزشی، گروه علوم ورزشی ، دانشکده ادبیات وعلوم انسانی، دانشگاه ولی عصر (ع)، رفسنجان، ایران |
|
چکیده: (1505 مشاهده) |
در پژوهش حاضر رابطة خودرهبری و سرمایة انسانی گروههای علوم ورزشی دانشگاههای دولتی استان کرمان با میانجیگری مدیریت راهبردی منابع انسانی بررسی شد. این پژوهش از نوع توصیفی –همبستگی است که به شکل میدانی انجام گرفته است. جامعة آماری این پژوهش را تمامی اعضای هیأت علمی و کارکنان گروههای علوم ورزشی دانشگاههای دولتی استان کرمان تشکیل دادند (175=N) که از بین آنها 120 نفر به روش طبقهای تخصیصی بهعنوان نمونه انتخاب شدند. برای گردآوری دادهها پس از تأیید روایی و پایایی از پرسشنامههای خودرهبری (ابیلی و مزاری، 1393)، سرمایههای انسانی (نادری،1390) و مدیریت راهبردی منابع انسانی تعدیلشده (هوانگ و چن، 2009) استفاده شد. دادهها به کمک روش حداقل مربعات جزئی و آزمون سوبل تحلیل شد. نتایج حاکی از آن است که رابطة خودرهبری و سرمایة انسانی گروههای علوم ورزشی دانشگاههای دولتی مثبت و معنادار است و خودرهبری بهواسطة مدیریت راهبردی منابع انسانی نتیجة مثبتی در افزایش سرمایة انسانی دارد. میتوان نتیجه گرفت که ارتقای رفتارهای مبتنی بر خودرهبری، نهتنها موجبات رشد سرمایة انسانی را فراهم میکند، بلکه توانمندسازی سرمایة انسانی را بهواسطة مدیریت راهبردی منابع انسانی تسهیل میکند. بنابراین خودرهبری با تحقق توسعة فردی در جنبههای مختلف مانند روانشناختی، شناختی و مهارتی سبب میشود که فرد با تسلط و توانمندی بیشتری در مواجهه با موقعیتهای فردی، شغلی و سازمانی رفتار کند و در نتیجه توسعة پایدار و فزایندة سازمان را فراهم کند. |
|
واژههای کلیدی: خودرهبری، دانشگاههای دولتی، سرمایه انسانی، گروههای علوم ورزشی، مدیریت راهبردی منابع انسانی. |
|
متن کامل [PDF 471 kb]
(480 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي
|
|
|
|