مرضیه ابوطالبی، رسول نظری، مهدی سلیمی،
دوره ۱۰، شماره ۳۹ - ( ۱۲-۱۴۰۱ )
چکیده
ورزش در غالب نقشهای مختلف، بر توسعه انسانی، بسیار تأثیرگذار است. مقاله حاضر تلاش دارد با تمرکز بر ساختگرایی، با استفاده از رویکرد ساختگرای گرندد تئوری، نظریهای با برد کوتاه در ساخت توسعه پایدار از طریق ورزش، ارائه دهد. دادههای این پژوهش کیفی که ماهیتی اکتشافی- بنیادی داشت، از طریق نمونهگیری هدفمند با تکنیک گلولهبرفی و بر اساس مصاحبههای عمیق نیمهساختاریافته با ۱۹ نفر از خبرگان حوزههای مختلف ورزشی آشنا به توسعه و توسعه پایدار، جمعآوری شد. درک تفسیری کدگذاریها مشخص کرد که حیطههای مختلف ورزش، میتوانند بر اساس نقشهای معین، از طریق توسعهدهندگانی مانند حکومت، دولت، مجلس، سمنها، رسانههای اجتماعی و کنشگران اجتماعی، با استفاده از ملزوماتی مانند انواع سواد و مهارتهای گوناگون، ابتدا به توسعه انسانی و در نهایت پایداری شهرها، کمک شایانی نمایند. در نتیجه نقش ورزش در رسیدن به رشد اجتماعی، رشد اقتصادی و حفاظت موثر از محیط زیست یا همان توسعه پایدار، در غالب یک مدل برساخت، به نمایش درآمد. متولیان یا توسعهدهندگان میتوانند برنامهریزی خود را بصورت بومی بر اساس مدل حاضر انجام دهند و متناسب با هر زیستبوم، از ظرفیت فوقالعاده ورزش در رسیدن به توسعه پایدار آن منطقه استفاده نمایند.