جواد کریمی، همایون عباسی، حسین عیدی،
دوره ۱۰، شماره ۳۶ - ( ۳-۱۴۰۱ )
چکیده
توسعه اجتماعی در کنار مفاهیمی مانند پذیرش اجتماعی، شکوفایی اجتماعی و کیفیت زندگی معنا مییابد. این ابعاد میتوانند از طریق توسعه ورزش در جامعه بهبود مییابند. از اینرو پژوهش حاضر با هدف تبیین نقش ورزش در توسعه اجتماعی ایران انجام شد. روش پژوهش آمیخته (کیفی- کمی) بود و بهصورت میدانی انجام گرفت. نمونهگیری کیفی بهصورت گلولهبرفی انجام گرفت که جامعة آماری آن شامل نخبگان دانشگاهی و اجرایی بود که در زمینة جامعه شناسی ورزشی فعالیت آموزشی و پژوهشی داشتند. در بخش کمی نیز نمونه آماری پژوهش به تعداد قابل کفایت جهت مدلسازی معادلات ساختاری به روش در دسترس انتخاب شدند (۵۶۵). بر اساس مطالعه نظری و مصاحبه نیمهساختاریافته با ۱۷ نفر از متخصصان، پرسشنامه محقق ساختهای در قالب ۵۴ سوال و ۳ شاخص اصلی طراحی و تنظیم گردید و با استفاده از نظر متخصصان و آزمون تحلیل عاملی، روایی و از طریق آلفای کرونباخ، پایایی تأیید شد. از روش مدلسازی معادلات ساختاری جهت تحلیل یافته ها استفاد شد. بر اساس یافته های پژوهش و نتایج حاصل از تحلیل مسیر، متغیر فرهنگ ورزشی به میزان ۹۶/۰ بر توسعه ورزش تاثیر دارد. همچنین متغیر توسعه ورزش به میزان ۹۰/۰ می تواند منجر به توسعه اجتماعی شود. از این رو می توان نتیجه گرفت که ورزش نقش تعیین کننده ای در توسعه اجتماعی ایران دارد. مطابق یافتههای این پژوهش میتوان نتیجه گرفت که ورزش و فعالیتهای ورزشی میتواند پیامدهای مطلوب اجتماعی را به جای بگذارد. لذا پیشنهاد میشود که میزان توجه مدیران به سرمایهگذاری در بخش بهبود فرهنگورزشی معطوف گردد.