تأثیر هوش سیاسی بر انتخاب سبکهای مدیریت تعارض
(مطالعۀ موردی: مدیران فدراسیونهای ورزشی جمهوری اسلامی ایران)
|
علی صابری1 ، صمد گودرزی 2، مجید جاوید3 ، یعقوب ممبینی4 |
1- استادیار، دانشکدۀ مدیریت و حسابداری، پردیس فارابی دانشگاه تهران، قم، ایران 2- استادیار، دانشگاه پاسارگاد، گروه تربیت بدنی و علوم ورزش، شیراز، ایران ، s.goodarzi@ut.ac.ir 3- دانشجوی دکتری مدیریت ورزشی، دانشکدۀ مدیریت و حسابداری، پردیس فارابی دانشگاه تهران، قم، ایران 4- دانشجوی دکتری مدیریت صنعتی، دانشکدۀ مدیریت و حسابداری، پردیس فارابی دانشگاه تهران، قم، ایران |
|
چکیده: (3527 مشاهده) |
هدف پژوهش حاضر بررسي تأثير هوش سیاسی بر انتخاب سبکهای مديريت تعارض بين مدیران فدراسیونهای ورزشی ایران است. این پژوهش، براساس هدف از پژوهشهای کاربردی و از حیث شیوۀ گردآوری دادهها، پژوهشی توصیفی همبستگی مبتنی بر معادلات ساختاری بود. جامعة آماري تحقيق شامل مدیران عالی، میانی و عملیاتی فدراسیونهای ورزشی جمهوری اسلامی ایران به تعداد 584 نفر است كه با استفاده از روش نمونهگيري تصادفي و فرمول مورگان تعداد نمونۀ مورد نیاز 232 نفر برآورد شد. برای سنجش متغیرها از پرسشنامۀ هوش سیاسی دوستار و همکاران (1395) و پرسشنامۀ سبکهای مدیریت تعارض رابینز (1993) استفاده شد. روایی پرسشنامهها با نظرخواهی از 13 نفر از استادان مدیریت ورزشی تأیید شد و پایایی آن در مطالعۀ مقدماتی از طریق آلفای کرونباخ بهترتیب 89/0 و 83/0 بهدست آمد. يافتههاي تحقيق از طریق روش معادلات ساختاری با رویکرد حداقل مربعات جزئی (PLS-SEM) نشان داد که هوش سیاسی مدیران بر سبکهای مدیریت تعارض همکاری، مصالحه و توافق تأثیر میگذارد و مدیران با سطح هوش سیاسی بالاتر معمولاً از سبکهای همکاری، مصالحه و توافق بیشتر استفاده میکنند. در نتیجه مدیران با هوش سیاسی بالا سبکهای مثبت مدیریت تعارض را انتخاب میکنند و موجب اثربخشی سازمان میشود. |
|
واژههای کلیدی: ایران، فدراسیونهای ورزشی، مدیریت تعارض، معادلات ساختاری، هوش سیاسی. |
|
متن کامل [PDF 747 kb]
(888 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي
|
|
|
|
|
ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|