هدف این پژوهش شناسایی راهبردها و پیامدهای همگانی شدن ورزش­های تفریحی ایران بود؛ به این منظور از راهبرد پژوهشی نظریۀ برخاسته از داده­ ها به شیوۀ نظام‌مند استفاده شد. جامعۀ آماری پژوهش متخصصان و صاحب‌نظران حوزۀ اوقات فراغت و ورزش­های تفریحی بودند. روش نمونه‌گیری هدفمند بود و از روش گلوله‌برفی و روش گروه­ کانونی استفاده شد. در مجموع با هفت صاحب‌نظر مصاحبۀ نیمه‌ساختاریافته انجام گرفت و همچنین یک جلسۀ متمرکز گروه کانونی برگزار شد. در تجزیه‌وتحلیل داده­ های کیفی حاصل از مصاحبه­ ها و گروه کانونی، سی کد محوری تعیین و سپس کدهای محوری در پنج دستۀ مجزا دسته­ بندی شدند که حاصل آن پنج راهبرد بود که عبارت‌اند از 1. توسعۀ کمی مشارکت در ورزش­های تفریحی؛ 2. ترویج فرهنگ حرکت و پویایی در زندگی؛ 3. توسعۀ ورزش آموزشی در مراکز آموزش رسمی؛ 4. توسعۀ سازمانی ورزش­های تفریحی و 5. توسعۀ اماکن و فضاهای تفریحی و ورزشی. هجده پیامد حاصل از اجرای راهبردها نیز در گروه­ های پنج‌گانه دسته ­بندی شدند. با توجه به راهبردها و پیامدهای ارائه‌شده می­توان از فراهم شدن وجود فرصت­های برابر برای تک‌تک افراد جامعۀ ایرانی، فارغ از سن، جنسیت، توانایی اقتصادی، طبقۀ اجتماعی، مهارت و معلولیت به‌منظور مشارکت مستمر در ورزش اطمینان حاصل کرد.